Angelika Fuchs werd geboren in een dorpje aan de Belgische grens. Een dorp als Watou, alleen ligt het aan de andere kant van de grens, in Duitsland. Het is een dorp in een afgelegen grensstreek, dun bevolkt en ver weg van alles. Het is dan ook niet verwonderlijk dat met name de jonge generatie haar geluk elders zoekt. De meesten van hen verlaten hun dorp om te studeren of om een geschikte baan te vinden. Wat niet iedereen weet: Het zijn moderne pioniers die veel meer achterlaten dan een plek op de kaart.

In hun nieuwe omgeving valt er veel te ontdekken en de ervaringen van thuis zijn daar slechts van beperkt nut, soms zelfs een belemmering. Hoe groter de verschillen zijn tussen de plaats van herkomst en de nieuwe plaats –bijvoorbeeld vanwege sociale status, opleiding, cultuur en taal - hoe groter de inspanning is om de eigen identiteit opnieuw uit te vinden, en zo deel uit te kunnen gaan maken van de nieuwe gemeenschap. En: Hoe groter de verandering, hoe groter ook de de kloof wordt tussen degenen die vertrokken en degenen die thuis in het dorp bleven.
Ook Fuchs vond in haar geboorteplaats niet wat zij nodig had en begaf zich op pad op zoek naar nieuwe wegen. Zij herkent in Watou haar eigen achtergrond en pakt het thema van vertrek en identiteit op.

Voor het Kunstenfestival 2022 bouwt Fuchs het object 'DE KAST'. In de kast is een ouderwetse eiken bank met bloemenpatroon ingesloten. Het is de bank uit haar ouderlijk huis. Fuchs haalde deze uit elkaar en sjorde daarna de onderdelen compact bij elkaar. De Kast is een monolithisch lichaam van gelaagd en gepolijst hout. Alleen de pootjes van de bank dringen door het nieuwe omhulsel, hardnekkig, als om te getuigen dat men zijn afkomst nooit helemaal kan vergeten.
Tijdens de tentoonstelling verandert 'DE KAST' verschillende keren van locatie, op zoek naar de juiste plaats en de juiste houding, laat op elke plaats sporen na, maar slaagt er niet in zich volledig aan één plaats te binden.